ΟΜΑΔΑ Α΄: Η ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Ανδρέας Λασκαράτος (http://el.wikipedia.org/wiki) Ο Ανδρέας Λασκαράτος γεννήθηκε το 1811 στο Ληξούρι και συγκεκριμένα στην εξοχική τοποθεσία Ριτσάτα, σε μία περίοδο που τα Επτάνησαπερνούσαν από τη γαλλική στην αγγλική προστασία. Από τη φύση του ήταν ενα σπινθηροβόλο πνεύμα, άνθρωπος ιδιαίτερα ανήσυχος, έξυπνος και ετοιμόλογος. Υπήρξε έντονα σατιρικός και αμετακίνητος στις απόψεις του, παραδίδοντας έργα που έρχονται σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις της εποχής του. Το γεγονός ότι δε δίσταζε να εκφράζει ελεύθερα και ανεπηρέαστα τις απόψεις του στηλιτεύοντας την υποκρισία, αποτέλεσε την κύρια αιτία για τη φυλάκιση, τους διωγμούς και τους αφορισμούς που υπέστη κυρίως από την εκκλησία αλλα και από τους διάφορους θιγόμενους της εποχής του. Έζησε ολόκληρη τη διαδικασία της Ενωσης με την Ελλάδα, και μάλιστα αγωνίστηκε σκληρά με την πέννα του ενάντια στα πιστεύω των ριζοσπαστών για άνευ όρων παράδοση των Ιονίων Νήσωνστην Ελλάδα. Διέμεινε κατά τη διάρκεια των διωγμών του ανά περιόδους στην Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο και το Λονδίνο, ενώ τα τελευταία του χρόνια βρέθηκε στο Αργοστόλι. Ως γόνος πλούσιας οικογένειας γαιοκτημόνων, σπούδασε νομικά στο Παρίσι, όμως το επάγγελμα του νομικού το εξάσκησε μόνο όταν είχε οικονομική ανάγκη. Υπήρξε μαθητής του Ανδρέα Κάλβου, ενώ γνώρισε και τον Διονύσιο Σολωμό, κάτι που ασφαλώς επηρέασε τη μετέπειτα πορεία του. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, την ποίηση, ενώ είναι πιο γνωστός ως λιβελογράφος. Ήταν παντρεμένος με την Πηνελόπη Κοργιαλένειου, από γνωστή και εύπορη οικογένεια του νησιού, με την οποία απέκτησε δύο γιους και εφτά κόρες. Εξέδωσε αρκετές σατιρικές εφημερίδες όπως ο «Λύχνος», καυτηριάζοντας αδιακρίτως την ανηθικότητα, την αδικία, την υποκρισία. Πολλές φορές καταφέρθηκε εναντίον των πολιτικών και της ανικανότητάς τους, ενώ πολέμησε σκληρά τις θρησκευτικές προλήψεις και δοξασίες, κυρίως δε την αυθαιρεσία της θρησκευτικής αρχής. Στις 2 Μαρτίου 1856, ο μητροπολίτης Κεφαλλονιάς Σπυρίδωνας Κοντομίχαλος, στην αγγλοκρατούμενη τότε Κεφαλονιά, αφορίζει τον Ανδρέα Λασκαράτο λόγω του βιβλίου του «Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς» και φυσικά το βιβλίο. Ο αφορισμός είχε προαποφασιστεί και συνταχτεί νωρίτερα (φέρει την ημερομηνία 16 Φεβρουαρίου 1856)[1]. Ο Λασκαράτος καταφεύγει κυνηγημένος στη Ζάκυνθο, αλλά στις 16 Μαρτίου 1856 αφορίζεται και εκεί, από τον μητροπολίτη της, Νικόλαο Κοκκίνη Μίλτος Σαχτούρης(http://el.wikipedia.org/wiki) Γεννήθηκε στην κλινική Λούρου στην Αθήνα και ήταν γιος του δικαστικού και νομικού συμβούλου του κράτους, Δημητρίου Σαχτούρη και της Αγγελικής Παπαδήμα. Από το γένος του πατέρα του καταγόταν από την Υδραϊκή οικογένεια των Σαχτούρηδων και ήταν εγγονός του αξιωματικού του πολεμικού ναυτικού Μιλτιάδη Σαχτούρη και δισέγγονος του ναυμάχου του '21 Γιώργη Σαχτούρη. Όταν ήταν πέντε ετών η οικογένειά του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Με την επίμονη προτροπή του πατέρα του, το 1937 άρχισε σπουδές νομικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στο σχολείο ήταν συμμαθητής με τον Επαμεινώνδα Γονατά. Το 1938 δημοσίευσε με το ψευδώνυμο Mίλτος Xρυσάνθης ένα διήγημα στο περιοδικό Εβδομάδα. Το 1939 πέθανε ο πατέρας του. Μερικά χρόνια αργότερα (1944), αν και βρισκόταν στο τέταρτο έτος της Νομικής, έκαψε τα βιβλία που διάβαζε, αποφασισμένος να επιδοθεί αποκλειστικά στην ποίηση. Την βιβλιοθήκη του πατέρα του, με τα νομικού περιεχομένου βιβλία, την πούλησε. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έπασχε από φυματίωση με αποτέλεσμα για μεγάλο χρονικό διάστημα να παραμείνει καθηλωμένος στο κρεβάτι. Την εποχή του Εμφυλίου υπηρέτησε στον στρατό. Λασκαράτος Ο Λασκαρατος επειδή έζησε σε εποχή που η πατρίδα του ήταν πολιορκημένη αυτό τον επηρέασε αρνητικά στην τέχνη του και εκφράζει τα βιώματα του.Επιθυμεί την ελευθερία και κατηγορεί τους άλλους για υποκρισία και τους λέει να επαναστατήσουν. Σαχτούρης Ο Σαχτούρης χρησιμοποιεί απλή παραστατική γλώσσα και εκφράζει τα συναισθήματα φόβου εξαιτίας του πολέμου που επικρατούσε αυτόν τον καιρό. Γνώμη ομάδας Η ποίηση δεν είναι αποκομμένη από τους ανθρώπους διότι τα ποιήματα είναι επηρεασμένα από τον πόλεμο διότι δεν μπορείς να γράφεις χαρούμενα ποιήματα εννοώ έξω επικρατή πόλεμος. Και από τα συνθήματα τον ανθρώπων τα οποία είναι επηρεασμένα από αυτά που έχουν δει. Προβόδισμα 1)Στο ποίημα παρατηρείτε ομοιοκαταληξία διαφορετική από τις άλλες δηλαδή ο πρώτος στοίχος κάνει ομοιοκαταληξία με τον τέταρτο και ο δεύτερος με τον τρίτο 2) Οι στίχοι έχουν ολοκληρωμένο νόημα Ο στρατιώτης ποιητής : 1)Δεν υπάρχει ομοιοκαταληξία αλλά επανάληψη κάποιων στίχων 2. Οι στοίχοι δεν έχουν ολοκληρωμένο νόημα και κάποια λέξη μπορεί να είναι ένας ολόκληρος στίχος Στο πρώτο ποίημα (του Λασκαράτου) παρατηρούνται στοιχεία παραδοσιακής ποίησης: 1)έχει ομοιοκαταληξία. 2)έχει γνωρίσματα καθαρεύουσας γλώσσας Το δεύτερο ποίημα ( του Σαχτούρη)είναι μοντέρνο διότι: 1) δεν υπάρχει ομοιοκαταληξία 2) η γλώσσα είναι απλή δημοτική 2η ερώτηση Προβόδισμα Το ύφος του είναι σατιρικό και η ποίηση κριτικάρει τα αρνητικά της κοινωνίας. Ο στρατιώτης ποιητής: Η ποίηση επηρεάζεται από τα ιστορικά γεγονότα όπως όταν επικρατεί πόλεμος.Δηλαδή σε περίοδο πολέμου δεν υπάρχει η διάθεση να γραφτεί η ποίηση ούτε να υπάρχει τέχνη. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Και τα δύο ποιήματα είναι αυτοαναφορικά.

ΟΜΑΔΑ ΣΤ΄: Η ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Κείμενο 1. Άσκηση 1 (μέρος πρώτο) Στο πρώτο κείμενο το ύφος του ποιητή είναι αυστηρό μα συνάμα και λυπημένο..καταθλιπτικό απογοητευμένο! Ο ποιητής μας,Νίκος Εγγονόπουλος μέσα από το κείμενό του εκφράζει τα συναισθήματά του,και τον θυμό του βασικότερα για τον θάνατο του ταυρομάχου Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα,ο οποίος απέθανε στις 19 Αυγούστου του 1936 στο χαντάκι του Καμίνο Ντε Λα Φουέντε. Καταλάβαίνουμε τον θυμό του ποιητή από όλο το κείμενο αλλά υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες εκφράσεις που τον τονίζουν ιδιαίτερα. Κάποιες από αυτές είναι οι εξής: «μα επί τέλους! Πια ο καθείς γνωρίζει πως από καιρό,και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα,είθισται να δολοφονούν τους ποιητάς!» i) Να γράψετε ένα δικό σας ποίημα παραδοσιακό η μοντέρνο, στο οποίο, όπως και οι παραπάνω ποιητές,θα αναφερθείτεστον ρόλο που εσείς νομίζετε πως η ποίηση διαδραματίζει στη ζωή των ανθρώπων(ατομική εργασία,σχολική τάξη) Το να γράφω για μένα είναι τρόπος ζωής...η ποίηση με ανασταίνει..νιώθω να πετάω σε έναν ουρανό λέξεων και συναισθημάτων! Ποιήση για μέnα είναι η ελευθερία λόγου μα και ο μόνος τρόπος να εκφράσω τα συναισθήματα που κανείς δεν ξέρει.. μαυτόν τον τρόπο νιώθω ελεύθερη..δεν με φοβίζει τίποιτα όσο εχω χαρτί και στυλό.. είναι απλό.. Κάποιοι άθρωποι ίσως να μην καταλαβαίνουν το νόημα της ποίησης,ίσως γιατί δεν το ζουν δεν το έχουν μεσα τους.. Ερώτηση 2. Στο πρώτο ποίημα η άποψη του ποιητή για την ποίηση είναι ότι η ποίηση δεν μας βοηθά να ζούμε μα να πεθαίνουμε..Αυτό προφανώς είναι μεταφορικό. Ίσως θέλει να πει ότι οι ποιητές και η τέχνη γενικότερα πολλές φορές προβάλλουν πράγματα που σε μερικούς δεν αρέσουν, όπως ακριβώς συνέβη με τον Λορκα, γι' αυτό και δολοφονήθηκε. Όμως, η τέχνη πρέπει να είναι ελεύθερη... Στο δεύτερο κέιμενο η άποψη του ποιητή για ην ποίηση είναι ότι η ποίση δεν μπορεί να αλλάξει τα καθεστώτα, δεν μπορεί να αφυπνίσει τον λαό, να τον κάνει να επαναστατήσει, να αλλάξει τα πράγματα. Υπάρχουν κάποιες λέξεις ή φράσεις από κάθε ένα κείμενο οι οποίεςε φανερώνουν τον ορισμό της ποίησης.. Στο κείμενο του Ν.Εγγονόπουλου υπάρχουν οι εξής λέξεις οι οποίες μας αποδίδουν τον ορισμό της ποίησης σύμφωνα με τον ποιητή: «η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούν να πεθάνουμε» κλπ

OMAΔΑ Δ΄: Η ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ 1 ΚΑΙ 2: Στο ποίημα του Καρυωτάκη "Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές..."υπάρχει σταυρωτή ομοικαταληξία ,ενώ στου Πατρίκιου ,ο οποίος είναι πιο σύγχρονος ποιητής ,δεν υπάρχει ομοιοκαταληξία. Τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι περιθωριοποιημένοι, από την κοινωνία, ποιητές οι οποίοι δεν είναι αποδεκτοί απο την πλειονότητα λόγω των αμφιλεγόμενων τους ποιημάτων. Σε σύκριση με το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου ,το ποίημα του Κ.Καρυωτάκη είναι πιο παραδοσιακό διότι έχει ομοιοκαταληξία και επίσης είναι μπαλάντα,η οποία είναι αυστηρό μετρικό είδος. Ο ρόλος του ποίηματος του Κ.Καρυωτάκη είναι να τονίσει το γεγονός ότι οι ποιητές είναι ξεχασμένοι γιατί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πλέον για την ποίηση ,όπως παλιά.Αντίθετα, το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου "Στίχοι 2" προσπαθεί να αφυπνίσει τους ανθρώπους ,μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ,και να τους πείσει πως πρέπει να ‘’ξυπνήσουν’’ και να αντισταθούν.Τα δύο ποιήματα έχουν διαφορετικό ρόλο και περιεχόμενο ,αλλά και τα δύο στοχεύουν στο να παρακινήσουν τους ανθρώπους να ξαναρχίσουν να διαβάζουν ποίηση. Το ποίημα ‘’Σαπφώ:κατθάνοισα δε κείσηι’’ αναφέρεται στους ανθρώπους οι οποίοι δεν ασχολούνταν με την ποίηση και έτσι όταν πέθαναν ήταν άδοξοι και ξεχασμένοι ,σε αντίθεση με τους ποιητές οι οποίοι επειδή έχουν αφήσει έργο στη ζωή τους απέκτησαν υστεροφημία και ήταν αγαπητοί στους ανθρώπους. Το ποίημα ‘’Σαπφώ:κατθάνοισα δε κείσηι’’ ,και το ποίημα ‘’Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές’’ του Κ.Καρυωτάκη, παρουσιάζουν τις αντίθετες απόψεις αφού το πρώτο αναφέρεται στην άποψη ότι οι ποιητές μετά τον θάνατό τους αφήνουν έργο και τους θυμούνται σε αντίθεση με το δεύτερο το οποίο υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο ,πως δηλαδή οι ποιητές ύστερα από τον θάνατό τους μένουν ξεχασμένοι στους τάφους τους.Ακόμη το ποίημα ‘’Στίχος 2’’ του Τίτου Πατρίκιου ,τονίζει ότι η ποίηση ωφείλει να αφυπνίζει το λαό ενώ η Σαπφώ τονίζει ως χαρακτηριστικό της ποίησης την αιωνιότητα και την υστεροφημία. Άρα, υπάρχει μία βασική διαφορά ως προς το περιεχόμενο.

ΟΜΑΔΑ Γ΄: Η ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Κώστας Καριωτάκης “Είμαστε κάτι...” Στο κείμενο του Κώστα Καριωτάκη εντοπίζουμε την πλεκτή ομοιοκαταληξεία στην πρώτη και στη δεύτερη στροφή του ποιηματός του. Ο πρώτος στοίχος κάνει ομοιοκαταληξεία με τον τελευταίο και ο δεύτερος με τον τρίτο. Στις δυο αυτές στροφές υπάρχουν προσωποποιήσεις “στ.2”, μεταφορές “στ.6”, εικόνες “στ.1”, παρομοιώσεις “στ.4 & 6” αλλά και διασκελισμός, αφού το νόημα των στίχων συμπληρώνεται στους επόμενους. Στην τρίτη και τέταρτη στροφή παρατηρούμε ότι υπάρχει μικρότερος αριθμός στίχων διότι το ποίημα είναι μπαλάντα. Σε αυτούς τους στίχους, όπως και στους προηγούμενους, υπάρχουν τα ίδια εκφραστικά μέσα. Στο δεύτερο ποιήμα του Τίτου Πατρίκιου “Οφειλή” δεν υπάρχει καθόλου ομοιοκαταληξεία, αλλά ούτε και εναλλαγή στίχων. 'Οπως και στο πρώτο ποίημα, έτσι και στο ποίημα η “Οφειλή” υπάρχει ποικιλία εκφραστικών μέσων, όπως παρομοιώσεις, μεταφορές κ.α, π.χ “Έτσι σαν δώρο...η ζωή”. Το ποιημά μας: “Σ' ένα χαρτί” Όταν πονέσω κλάψω και στεναχωρηθώ μέσα από ένα χαρτί τα συναισθήματα μου μπορώ να πω τους στίχους της καρδιάς μου μπορω να περιγράψω με λίγες λέξεις μονο τη μοναξιά μου να εκφράσω! Και τα δύο ποιήματα είναι αυτοαναφορικά, εκφράζουν δηλαδή τις απόψεις των ποιητών. Στο πρώτο ποιήμα ο Καριωτάκης αναφέρει από πού συλλαμβάνει την ποίηση του, από πού εμπνέεται (δηλαδή από ότι γίνεται γύρω του και τα αισθήματα που τον εκφράζουν) . Στο δεύτερο ποίημα ο Πατρίκιος εκφράζει τα αισθήματα που του δημιούργησε ο πόλεμος. Θέλει να εκφράσει την υστεροφημία για τα θύματα του πολέμου που μνημονέυει. Στον FRANCIS JAMMES .Είναι το παραθύρι σου κορνίζα που κρατεί βίλες, χωράφια, χιόνια, τον ορίζοντα πλατύ. Στον κήπο ποιήματα σιγά διαβάζεις κάθε Μάη και το γαλάζιο τ’ ουρανού στην υδροχόη κυλάει. Φίλε μου, το σπίτι αρμονικό, θα ξαναρθώ ποτές;... Ποιητηκή συλλογή: ΝΗΠΕΝΘΗ (1921) Ρόλος της ποίησης: Στο παραπάνω απόσπασμα αναφέρετε η άποψη πως την άνοιξη είναι η κατάλληλη εποχή για να διαβάζεις ποίηση, συγκεκριμένα στον κήπο κοιτάζοντας έξω. Ο ποιητής εδώ απευθύνετε σε κάποιον φίλο του που έχει καιρό να δει και έχει νοσταλγήσει!

ΟΜΑΔΑ Β : Η ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ: Τερπνόν, Ναμάτων, Κισσοστεφανωμένος, Ζωήν, Άσματα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ: Οίνου, ημέρας, δάκρυα, εικόνων, μεγάλοι «ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΘΩΝΑ» Σε αυτό το κείμενο η γλώσσα που χρησιμοποιείται από τον ποιητή είναι καθαρεύουσα. Αυτό μπορούμε να το εντοπίσουμε από διάφορες χαρακτηριστικές φράσεις και λέξεις στο κείμενο. Μερικά αξιοσημείωτα παραδείγματα είναι: «Εις τον ωραίον Βόσπορον, εις της Τρυφής τα στήθη, η ποίησις της νέας μας Ελλάδος εγεννήθη.» Στο ποίημα παρατηρούμε ότι κυριαρχεί κυρίως ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία. «’Οταν» Η γλώσσα που χρησιμοποιείται σε αυτό το κείμενο είναι δημοτική και σύγχρονη. Μερικά παραδείγματα είναι: « ‘Οταν ακούω να μιλάνε για τον καιρό, όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο...» Επί πρόσθετα ο συγγραφέας σπάνια εως και καθόλου χρησιμοποιεί ομοιοκαταληξία. Από τις παραπάνω παρατηρήσεις συνηδιτοποιούμε ότι το ποιο παλιό και παραδοσιακό κείμενο είναι αυτό του Αλέξανδρου Σούτσου καθώς γίνεται έντονη η χρήση ομοιοκαταληξίας και καθαρεύουσας. Παράλληλα στο δεύτερο κείμενο παρατηρούμε ότι δεν γίνεται καθόλου χρήση ομοιοκαταληξίας και η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο ποιητής είναι πιο καθημερινή και δημοτική και αυτό το καθιστά πιο μοντέρνο από το πρώτο! Ο Αλέξανδρος Σούτσος (Κωνσταντινούπολη 1803- Αθήνα 1868) ήτανφαναριώτης ρομαντικός πεζογράφος, σατιρικός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας της Α’Αθηναϊκής Σχολής. Ήταν αδερφός του συγγραφέαΠαναγιώτη Σούτσου και ξάδερφος του συγγραφέα και διπλωμάτηΑλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή. Το σύνολο του λογοτεχνικού έργου του έχει σατιρικό χαρακτήρα. Με αυτό ήθελε όχι μόνο να θίξει τα κακώς κείμενα αλλά και να «διδάξει», αναδεικνύοντας τα προβλήματα που αντιμετώπιζε το νεοσύστατο κράτος σε όλους τους τομείς. Στόχος της σάτιράς του ήταν κυρίως ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας και ο αδερφός τουΑυγουστίνος και ο βασιλιάς Όθων, αλλά και οι πολιτικοί, οι βουλευτές, καθώς και καταστάσεις της κοινωνικής ζωής. Ο Όθων-Φρειδερίκος-Λουδοβίκος, πλήρες όνομα Όττο Φρίντριχ Λούντβιχ φον Βίττελσμπαχ (Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach) (1 Ιουνίου 1815 - 26 Ιουλίου 1867), ήταν Πρίγκιπας της Βαυαρίας και πρώτος Βασιλιάς του Βασιλείου της Ελλάδος, με τον επίσημο τίτλο «Βασιλεύς της Ελλάδος». Ο Μιχάλης Κατσαρός (1919-1998) γεννήθηκε στην Κυπαρισσία. Σε νεαρή ηλικία πήρε μέρος σε αριστερές πολιτικές οργανώσεις και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1945 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και έζησε για πολλά χρόνια σε δύσκολες συνθήκες, ασκώντας διάφορα βιοποριστικά επαγγέλματα, όπως ταμίας σε εμπορικό κατάστημα, δημοσιογράφος στον παράνομο Τύπο και υπάλληλος στη ραδιοφωνία. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Θεμέλιο" (1947), "Ποιητική Τέχνη", "Τα Νέα Ελληνικά", "Αθηναϊκά Γράμματα" και "Στόχος" (1950) και το 1975 εξέδωσε το περιοδικό "Σύστημα", όπου δημοσίευε κυρίως δικά του κείμενα. Η πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία σημειώθηκε το 1946, με τη δημοσίευση του ποιήματος "Το Μπαρμπερίνικο καράβι" στο περιοδικό "Ελεύθερα Γράμματα". Tον ίδιο χρόνο δημοσίευσε σε ελεύθερο στίχο το ποίημα "Βγενιώ" στο ίδιο περιοδικό. Το 1949 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Μεσολόγγι". Παντρεύτηκε τη ζωγράφο Κούλα Μαραγκοπούλου. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Μεσολόγγι", 1949, "Κατά Σαδδουκαίων", 1953, "Οροπέδιο", 1956, "Σύγγραμμα", 1975, "Πρόβα και ωδές", 1975, "Ενδύματα", 1977, "Αλφαβητάριο - ποιήματα Α-Ω", 1978, "Ονόματα", 1980, "3Μ+3Μ=6Μ", 1981, "4 μαζινό", 1982, "Μείον ωά", 1985, "Ο πατέρας του ποιητή", 1987, "Κορέκτ, φόβος του ποιητή", 1996, "Εννέα το επτά", 1997, τα δοκίμια "Πας-Λακίς Michelet", 1973, "Σύγχρονες μπροσούρες", 1977-78, "Αυτοκρατορική πραγματικότητα", 1995, "Το κράτος εργοδότης", 1996, και το μυθιστόρημα "Οι συλλέκται της Μονόχρα", 1980. Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και μελοποιήθηκαν από τους Μ. Θεοδωράκη, Γ. Μαρκόπουλο και Α. Κουνάδη. Το "Κατά Σαδδουκαίων" παρουσιάστηκε μελοποιημένο από γερμανό συνθέτη στο "Κουήν Ελίζαμπεθ Χωλ", στο Σάουθ Μπανκ του Λονδίνου (ο αγγλικός τύπος τον παρέβαλε με τους ποιητές Μπρεχτ, Χο Τσι Μινχ και Παντίλα). Πέθανε στην Αθήνα. Τέλος συμπεραίνουμε ότι και τα δύο ποίηματα είναι αυτοαναφορικά γιατί και τα δύο μιλάνε για την ποίηση. Όπως επίσης μέσα από την ποίηση εκφράζονται συναισθήματα και ιδέες σε περίοδο πολέμου! Η ποίηση ειναι πολυ συμαντική αφού επιρρεάζει τις σέψεις και την ψυχολογία των αναγνωστών αλλά την ίδια στιγμή μας δίνει πληροφορίες για την εποχή! Οι πληροφορίες για τον Μιχάλη Κατσάρο αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα: http://www.greekbooks.gr/katsaros-mihalis.person , για τον Αλ. Σούτσο από την ιστοσελίδα http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9A._%CE%A3%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82 και για τον Όθωνα από την ιστοσελίδα http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82.

ΟΜΑΔΑ Ε΄: Η ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

1. Στο πρώτο ποίημα του Γιώργου Σαραντάρη ‘‘Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει...’’ , ο ποιητής χρησιμοποιεί απλή δημοτική γλώσσα, καθημερινή και χωρίς ιδιωματισμούς. Σε αντίθεση το ποίημα της Βικτωρίας Θεοδώρου Εγκώμιο ειναι σε δημοτική γλώσσα όπως το παραπάνω ποίημα με κάποιους ιδιωματισμούς. Επίσης, στο ποίημα χρησιμοποιείται πεζολογικός τόνος, που είναι χαρακτηριστικό της μοντέρνας ποίησης, απλή δημοτική καθως και η αφήγηση γίνεται σε β’ πρόσωπο, συνεπώς ο αφηγητής είναι εσωτερικός και βιώνει τα λεγόμενά του. 2. Ποίηση είναι τρόπος έκφρασης, είναι τρόπος σκέψης. Ποίηση είναι η μόνη αληθινή αγάπη που μπορείς να στηριχτείς σε αυτήν ξέροντας πως δεν θα σε προδώσει. Ποίηση άσε με να χαθώ στις λέξεις σου πνίγοντας τη θλίψη μου. 3. Η άποψη του Σαραντάρη για το ρόλο του ποιητή είναι να αφυπνίσει τον κόσμο. Αντίθετα η Βικτωρία Θεοδώρου στις δυο τελευταίες στροφές παρουσιάζει την άποψη της για τον ρόλο του ποιητή. Η άποψη αυτή συμβαδίζει με το ποίημα του William Shakespeare που υποστηρίζει οτι η τέχνη δημιουργεί υστεροφημία, είναι αιώνια, άφθαρτη. Συνεπώς και τα τρία ποιήματα είναι αυτο-αναφορικά.

ΟΜΑΔΑ Γ΄ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΟΜΑΔΑ Γ΄ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ Στο ποίημα του ο Δ.Πούλιος δίνει δυο απόψεις σχετικά με το ρόλο του δρόμου. Πιο συγκεκριμένα ,κυριαρχεί η αντίφαση ανάμεσα στη λειτουργία του δρόμου ως ελπίδα ,χαρά και γιορτή και στη λειτουργία του ως αντικείμενο καταπίεσης ,που εκφράζεται με τις φράσεις "δρόμοι-αγωνία","δρόμοι-φονιάδες". Η καταπίεση ,λοιπόν, αυτή οφείλεται στην περίοδο του Εμφυλίου και της δικτατορίας ,κατά την οποία γράφεται το ποίημα, και επηρεάζει το πλήθος των αναγνωστών. Τα τελευταία αυτά στοιχεία συναντώνται και στο ποίημα του Αναγνωστάκη "Δρόμοι παλιοί" ,ενώ παράλληλα υπερτονίζεται η πολιτική επιρροή των στοιχείων αυτών , τα οποία σημαδεύουν ολόκληρο το ποίημα. Εν συνεχεία, το ποίημα παίρνει έναν μοναχικό τόνο, αφού υποδηλώνεται η αποξένωση και η αλλοτρίωση που απορρέουν από το φαινόμενο της αστικοποίησης. Ο δρόμος, λοιπόν, είναι ένα μοτίβο που επανέρχεται στη νεοελληνική λογοτεχνία, αφού ταυτίζεται με την καθημερινότητα των ανθρώπων, όπως στο ποίημα «Δρόμοι παλιοί» του Μ. Αναγνωστάκη, μεταπολεμικού, επίσης, ποιητή. Άλλες φορές, όμως, ο δρόμος αποτελεί σύμβολο, σύμβολο επανάστασης, καταπίεσης κτλ. Άλλοτε πάλι ο δρόμος δηλώνει την αστικοποίηση της ζωής και την αρνητική στάση των συγγραφέων απέναντι σε αυτή, μια αίσθηση αποπνικτική, μια αίσθηση μοναξιάς, αλλοτρίωσης, όπως στο κείμενο του Γ. Ιωάννου «Μες στους προσφυγικούς συνοικισμούς». Κάποιες φορές ο δρόμος δηλώνει τα συναισθήματα του λογοτέχνη, ανάλογα αν είναι δρόμος φωτεινός, κάτω από το φως του ήλιου ή δρόμος σκοτεινός, όπως στο κείμενο του Εμπερίκου ο»ο Δρόμος». Ε.Α. Β.Κ. Κ.Κ Ζ.Κ

ΟΜΑΔΑ Ε΄ "14 Ε.Μ. 49 ΕΤΩΝ" Γ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Δραστηριότητα: μεταγραφή του ποιήματος σε πεζό και μάλιστα σε μία σελίδα ημερολογίου από την οπτική γωνία της ηρωίδας του. ΟΜΑΔΑ Ε΄ 14 Ε.Μ, 49 ετών Σήμερα το πρωί όταν γύρισα σπίτι, καθώς άνοιξα την πόρτα του μεγάλου δωματίου αναμνήσεις από τα παλιά με κατέκλεισαν. Αναμνήσεις από τότε που η μοναξιά δεν ήταν η μόνη μου συντροφιά. Πώς κατέληξα έτσι; Πώς έφτασα σε αυτό το σημείο; Τα χρόνια περνούσαν και εγώ δεν τα πήρα χαμπάρι. Δεν πρόλαβα να καταλάβω. Τώρα η σκέψη του θανάτου με τριγυρίζει σαν κοράκι που περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να δράσει. Ύπνος, καθάρισμα, φαί, ύπνος, καθάρισμα, φαϊ, ύπνος. Η αναπνοή σε μια ζωή άδεια είναι ένα ρολόι που χτυπάει. Όλα σκόνη, τα πάντα στάχτη, όλα σκόνη και στάχτη. Η ζωή πέρασε, η ζωή χάθηκε, το σούρουπο έρχεται, έφτασε και η νύχτα να! κατεβαίνει, τσακάλι που έχασε λαγό μες στα στενά του δάσους.... K.M Αν. Ε. Θ.Ε Αν. Β